چاپ

ایران مراسم نیوز: بالاخره بعد از دو سال ، حسین کیانی "چشم به راه میرغضب" را روی صحنه برد و تماشاخانه سنگلج ، از قدیمی ترین سالن های نمایش در تهران چهارشنبه شب22 خرداد ماه برای افتتاح اجرای تازه ترین نمایش "حسین کیانی" چراغ خود را افروخت.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری-تحلیلی ایران مراسم نیوز،تماشاخانه سنگلج، از قدیمی ترین سالن های نمایش در تهران ،دیشب برای افتتاح اجرای تازه ترین نمایش "حسین کیانی" چراغ خود را افروخت.
میهمان ویژه گروه "محمدرحمانیان" که خود از نویسندگان و کارگردانان خوش ذوق نمایش های ایرانی است در این مراسم به نکته ای ظریف اشاره کرد ؛ او گفت : من هیچ وقت به این اندازه از تماشای آثار صحنه ای کیانی لذت نبرده ام .کارگردان "عشقه" معتقد بود وقتی نمایش کیانی آعاز می شود ، او احساس کلاس درس را دارد و موظف می شود به دقت نگاه کند تا بیاموزد‌.محمدرحمانیان اعتقاد دارد حسین کیانی در هر کدام یک از نمایشهایی که نوشته و اجرا کرده ، ساز و کار ویژه ای در نشانه پردازی و طراحی زبان به کار برده است.
نویسنده مانیفست گفت جدای از همه امتیازات کیانی در ذوق و توانمندی هایش ،اهمیت دیگر این نمایش طراحی و اجرای ان در سالن سنگلج است و این نشان از هوشمندی این کارگردان و استاد نمایش ایرانی است.من به سهم خودم تا به امروز تجربه و دانش فراوانی از حسین کیانی عزیز آموخته ام.در این افتتاحیه هنرمندانی چون روح الله جعفری ، محسن حسینی ، شهرام دلگشا ، محمدرضاالوند و فرشاد یاری حضور داشتند.چشم به راه میرغضب مضحکه ای است از وضعیت دو محکوم به مرگ در دوره استبداد صغیر که در رویارویی با کاراکتر سیاه نمایش های تخت حوضی به بینش و عجایب تازه ای دست می یابند.این نمایش به مدت 90 دقیقه هر شب ، به جز شنبه شب ها از ساعت بیست و سی دقیقه به روی صحنه خواهد رفت.
محمدرضاالوند نویسنده و مدرس تاتر در باره نمایش "چشم به راه میرغصب" گفت :از این حد سطحی نگری در برداشت از نظام نشانه ای اجراها در میان عموم تماشاگران و دانشجویان تاتر شگفت زده ام چرا که بعد از اجرای نمایش آقای کیانی ، چند تن از دانشجویان و همکاران قضاوت های ژورنالیست مآبانه از نوع زرد را درباره ی این اثر پرزحمت داشتند و از کم تر کسی شنیدم که بگوید مرحبا به این دو بازیگر ثابت نمایش که در صحنه های متوالی و در حدود 100 دقیقه یک نفس با نشان دادن ابعاد مختلف شخصیتی کاراکترهاشان تا این حد هنرمندانه ظاهر شدند ، یا مثلا ارائه نقشی تازه از سوی وحید نفر یا فقدان موسیقی که از دیگر نقاط قوت این اجرا به شمار میروند؛ و همچنان بی کم وکاست در مسیر اجرا با نکته های درخشان دیگری در زبان ، و زبان صحنه و دیگر شاخص هایی در رویکرد تاریخمند به فرآیند نمایش سنتی "تخت حوضی" برخواهیم خورد و کاراکتر اصلی آن سیاه که در کوله بار صدها سال تولدش تا به امروز جز عسرت و محکومیت خاطره خوشی از زندگی اش نداشته را کیانی با ذوق و ظرافت خاص خودش برای اولین بار در یک اجرای نمایشی به تحلیل و نقد درآورده و من مطمئنم اگر صاحب کسوت خبره ای نظیر حضرت استاد نصیریان نمایش را ببینند ، اشاره های ارزشمندی خواهند داشت به این برداشت نشانه پردازانه و فوق العاده عمیق.بنابراین انتظار می رود علاقه مندان قدری با مطالعه و سنجیده به اظهارنظر بپردازند. در اصل هر چیز بیرونی را آوردن و به حوزه نشانه پردازانه تاتر چسباندن نهایت بی خردی و بی دقتی است.محمدحسین الوند/